Mirthe en Roos waren vandaag helaas afwezig maar gelukkig waren de dames : Lynn, Elena, Mare-Anna en Lotte er wel en wou Elsa uit de F1 ons ook wel versterken. De tegenstander werd al druk over gesproken toen deze in het zicht was. De meesten kwamen de dames wel bekend voor. Dat kon kloppen want in de zaal werd er ook al tegen de Wâlden gespeeld.

Er werd niet scherp gestart door de meiden, er lagen zomaar drie doelpunten voor de Wâlden in de korf. Elsa moest dus al snel in actie komen als superspeler! Het was moeilijk voor de dames om het snelle spel van de tegenstander te volgen. Zij kregen veel kansen en bijna elke kans was een goal. Het was 0-6 toen Lotte ons gelukkig van die akelige nul af hielp door een mooi doelpunt te maken.

Tijdens het korte wisselmoment wouden eigenlijk alle vijf dames er wel uit. Ik hoorde ze zeggen : ‘Die van mij is echt heel moeilijk , het lukt me niet en nog zoveel meer. Je kon aan de koppies zien dat ze het moeilijk hadden en dat het niet ging zoals ze wouden. Maar ook dit hoort er bij en ik probeerde ze op te peppen, nog even doorzetten het is bijna pauze, we doen ons best en meer kunnen we niet!

Met de pauze stond er een stand van 1-10 op het scorebord. De enige tip die ik gaf was : probeer bij je eigen tegenstander te blijven , behalve diegene die geen tegenstander heeft, die mag ze allemaal verdedigen! Na wat lekkere ranja weer er tegenaan. Maar elk schot was de 2e helft goal aan de kant van de Wâlden , toch zaten de dames er de 2e helft al een stuk beter bij te verdedigen maar werd er gewoon overheen geschoten.

De coach baalde wel na afloop , hadden er dingen toch anders gemoeten? Maar nee, accepteren dat de tegenstander gewoon één of een paar maatjes meer te groot was. En als ik dan hoor van één van de dames : Winnen is niet belangrijk, als we maar plezier hebben! Ben ik trots dat ik hun coach mag zijn.

Coach F2